کیست قطبی چیست کیست قطبی درمان کیست قطبی جراحی کیست قطبی تخلیه کیست پیلار کیست زیرپوستی
برجستگی های سفت و عمقی که از روی پوست نیز قابل لمس و تشخیص می باشند بدلایل زیادی بوجود می آیند که یکی از رایج ترین آن ها، کیست قطبی می باشد.
کیست قطبی می تواند در اطراف فولیکول های مو رشد کرده و بر روی پوست سر بوجود آید. این نوع برآمدگی اغلب بی خطر بوده و ممکن است خودبخود برطرف شود.
فولیکول مو مجموعه ای از غلاف هایی می باشد که اطراف یک تار مو را احاطه کرده و از آنجایی که بیشتر موها روی سر می باشند حدود 90 درصد کیست های قطبی نیز در پوست سر رشد می کنند.
بطور کلی کیست ها توده های کوچکی هستند که اغلب از مایعات پرشده و هیچگونه علائم و عوارضی ندارند و با روش های جراحی قابل استخراج هستند اما ممکن است دوباره در زیر پوست تشکیل شوند.
کیست های قطبی نسبتا غیرمعمول بوده و حدود 5 تا 10 درصد جمعیت را تحت تاثیر قرار می دهند و بطور کلی کیست ها به سه دسته ی اصلی تقسیم می شوند.
کیست قطبی: اغلب در بزرگسالان بین 45 تا 65 سال اطراف فولیکول مو تشکیل می شود.
کیست اپیدرموئید: بیشتر در نواحی صورت، قفسه ی سینه، شانه ها و اندام تناسلی و غالبا در سنین نوجوانی خود را نشان می دهد.
کیست شالازیون: محل تشکیل این نوع کیست اطراف پلک ها بوده و در هر سنی ممکن است بوجود آید.
کیست قطبی معمولا بر روی پوست سر دیده شده و برجستگی گرد، گنبدی شکل و گاها زرد یا سفید رنگ می باشد که رشد بسیار کندی داشته و اغلب افراد تا زمانی که اندازه ی کیست به حد مشخصی نرسد اصلا متوجه آن نمی شوند.
معمولا هیچ مویی بر روی کیست رشد نمی کند و اگر فشار داده شود احساس درد به همراه دارد و به همین دلیل تشخیص آن کار سختی نمی باشد و اگر کیست حساس و قرمز رنگ باشد احتمال آلوده بودن آن وجود دارد و هنگام استفاده از برس یا شانه قابل تشخیص هستند.
پوستی که کیست قطبی را می پوشاند کاملا ضخیم است و باعث می شود کمتر شکسته یا پاره شود. با این حال ، کیست های پوست سر اغلب با برس یا شانه گرفتار می شوند. این می تواند پوست را بشکند و ممکن است چرک از کیست نشت کند.
کیست قطبی مرکز تاریکی نداشته و اگر برآمدگی بر روی پوست سر باشد به احتمال زیاد کیست بوجود آمده از نوع قطبی می باشد. پوسته ی کیست قطبی نسبت به کیست اپیدرموئید ضخیم تر بوده و جنس پوسته ی کیست اپیدرموئید سلول های پوستی و در کیست قطبی کراتین می باشد.
کراتین نوعی پروتئین موجود در سلول های پوست می باشد که وظایف مهمی از جمله حفظ انعطاف پذیری پوست را برعهده دارد و سلول های کراتینه به مرور زمان و پس از مرگ به سمت سطح پوست حرکت کرده و از لایه ی سطحی پوست جدا می شوند.
حال اگر مسیر حرکت کراتین ها به سمت عمق پوست همراه با تکثیر باشد، توده ای خمیری شکل که ممکن است به رنگ زرد و سفید باشد تشکیل می شود و اگر والدین دچار کیست قطبی شوند احتمال ابتلای فرزندان به کیست قطبی به حدود 50 درصد می رسد.
خوشبختانه همانطور که متوجه شدید عامل خطرناکی همراه با تشکیل کیست قطبی وجود ندارد اما ازآنجایی که افراد با پوست و فولیکول موی آسیب دیده بیشتر از سایرین در معرض ابتلا به کیست قطبی هستند درمان این نوع ضایعات به روش اصولی و تحت نظر متخصصین باتجربه لازم می باشد تا علاوه بر استخراج کیست قطبی، وضعیت کلی پوست و مو نیز بهبود یابد.
منابع: