آکنه چیست:

آکنه چطور بوجود می آید:

آکنه یک بیماری التهابی شایع پوستی است که می تواند با اثرات روانی و زخم های متنوع پوستی همراه باشد و به همین دلیل درمان به موقع آن بسیار مهم می باشد.

درمان آکنه به مرور زمان ممکن است سخت تر شود مثلا بدلیل مقاومت باکتری های مخصوص تاثیرگذار بر تشکیل آکنه های پوستی به آنتی بیوتیک ها و فقدان شواهد کافی مبتنی بر تاثیرگذاری روش های طبیعی بر کنترل آکنه (که عموم مردم به سراغ همین روش های غیرعلمی که تاثیر خاصی بر رفع آکنه ها ندارند می روند)، روند درمان را مقداری سخت تر کرده است.

درواقع آکنه بر روی واحدهای پیلوزباس پوست تاثیر گذاشته و ضایعات پوستی معمولا در مناطقی از پوست که تجمع غدد چربی وجود دارد مانند صورت، قفسه ی سینه، قسمت فوقانی کمر و بازوها نمایان می شود.

اما چه نکاتی برای کنترل و درمان آکنه های پوستی حائز اهمیت می باشند؟!

تاثیر سن بر بروز آکنه:

در سال های اخیر بدلیل شروع زودرس سن بلوغ آکنه به بیماری شایع میان نوجوانان در دختران از حدود سن 12 سالگی و در پسرها از حدود سن 15 سالگی تبدیل شده است بنابراین توصیه می شود قبل از رسیدن فرزندان خود به این سن آگاهی لازم در زمینه ی مدیریت و کنترل این بیماری را بدست آورید.

البته اگر فرزندان شما این سن را پشت سر گذاشته اند نیز نباید نسبت به این موضوع بی تفاوت باشید زیرا در بعضی موارد آکنه ها از 20 سالگی به بعد نمود خارجی پیدا می کنند که عواملی مانند استرس، سیگار کشیدن، داروهای مکمل آندوژن و هالوژن ها، مصرف کورتیکواستروئیدها، استفاده ی بی رویه از محصولات آرایشی و رژیم غذایی نادرست نقش مهمی بر شدت بروز آکنه های پوستی دارند.

علل اصلی ایجاد آکنه:

اگر بخواهیم 4 عامل اصلی بروز آکنه های پوستی را معرفی کنیم، افزایش تولید سبوم پوست، رسوب زدایی نامنظم فولیکولار، تکثیر زیاد باکتری پروپیونی و التهاب پوست مهمترین عوامل تاثیرگذار خواهند بود.

تغییرات هورمونی نیز یکی از علل تشکیل آکنه ها می باشد که با تاثیر بر هورمون های آندوژن که تولید حجم طبیعی سبوم را کنترل می کنند منجر به بر هم خوردن توازن این ماده در سطح پوست و بروز جوش های پوستی می شود.

عوامل بیماری زا، فعالیت بیش از اندازه ی باکتری های بی هوازی، گرفتگی منافذ پوست و افزایش میزان هورمون تستوسترون، تشکیل بیش از حد کومدون ها و تکثیر بیش از اندازه ی کرانوسیت ها که منافذ پوست را با پیوند به مواد دیگر پرمی کنند از جمله عوامل دیگر تاثیر گذار بر تشکیل آکنه های پوستی می باشند که در ادامه با چند داروی موضعی فوق العاده مؤثر برای درمان جوش های پوستی آشنا می شویم.

معروف ترین داروهای موضعی کنترل آکنه:

رتینوئیدها:

رتینوئیدها حتی بصورت تنهایی و بدون ترکیب با سایر داروهای مفید توانایی مقابله با آکنه ها را در بیشتر مواقع دارند.

این ماده باعث کاهش تولید سبوم پوست، رسوب زدایی نرمال پوست، کاهش تشکیل کومدون ها، کم کردن التهاب پوست و بهبود وضعیت پوست می شود که حتی برای بهبود جای زخم ناشی از آکنه ها و ترمیم تغییرات رنگدانه ای پوست نیز مورد استفاده قرار می گیرد. البته فوران ضایعات پوستی در چند هفته ی اول جزء عوارض جانبی این دارو می باشد که در برخی مواقع رخ می دهد و تا چند هفته ی اول باید در روند درمان صبور باشید تا به نتایج مطلوب دست یابید.

ترتینوئین ها:

ترتینوئین نیز نوعی ویتامین A می باشد که از انسداد پیلوزباس ها جلوگیری کرده و خاصیت ضدالتهابی و پاکسازی منافذ پوست را دارا می باشد.

تازاروتن:

این استیل مصنوعی نوعی رتینوئید جدید و تاثیرگذار بر کرانوسیت ها می باشد که خاصیت ضدالتهابی داشته و در صورت عدم جوابدهی مناسب در خط دوم درمان می توان از این ماده ی مؤثر استفاده کرد.

منابع:

Treatment Modalities for Acne

* Correspondence: Minja.Gerber@nwu.ac.za; Tel.: +27-18-299-2328; Fax: +27-87-231-5432

Academic Editors: Yogeshvar Kalia and Diego Muñoz-Torrero

Received: 9 June 2016; Accepted: 8 August 2016; Published: 13 August 2016

https://www.mdpi.com/1420-3049/21/8/1063/pdf